Ah, if I were a queen, I should not lose my temper. but gueeesss what, I'M NOT. Now, die.

Σε γενικές γραμμές η εβδομάδα κύλησε όμορφα. Κουραστικά μεν, μα όμορφα. Μοναδικό ψεγάδι; Μμμ. Το κεντρικό θέμα άλλης μιας ανάρτησής μου: μια φίλη μου. Όσοι με παρακολουθούσατε στο παλιό μου μπλογκ, την έχω ξαναναφέρει ως Α. :D

Με την Α. κάναμε παρέα από τη πρώτη κιόλας μέρα του δημοτικού. Γλυκιά συνεσταλμένη, ντροπαλή. Καλό κοριτσάκι. Μου λείπει.
Μου λείπει η ξέγνοιαστη φίλη μου, αυτή που δεν νοιαζόταν για τη γνώμη των άλλων, αυτή που ήταν πάντοτε ο εαυτός της, που δεν είχε πρόβλημα να βγει από το σπίτι με πιτζάμες μετά από sleepover για να προμηθευτούμε πατατάκια, που με μεγάλη της χαρά ντύθηκε σκουπιδοσακούλα τις απόκριες.

Φοβάμαι. Φοβάμαι πως δεν είναι η μόνη που άλλαξε, η μόνη που ένας τρίτος δεν θα μπορούσε πλέον να αναγνωρίσει. Και λυπάμαι. Λυπάμαι που την άφησα να αλλάξει. Λυπάμαι που δεν έκανα τίποτα, γιατί ξέρω πως θα με άκουγε. Εκείνη η κοπέλα πάντα εκτιμούσε τη γνώμη μου.
Μα απέναντί μου βλέπω ξαφνικά μια άλλη, μια ξένη. Μια μεγαλύτερη εκδοχή εκείνη της κοπέλας, τόσο όμοια χαρακτηριστικά και συγχρόνως τόσο αλλοιωμένα. Γνώριμα άγνωστη.

Τη μίσησα. Σπατάλησα πολύ χρόνο μισώντας τη. Κουράστηκα κι εγώ, κούρασα κι άλλους. Καιρός να προχωρήσουμε;

Μα θέλω τη παλιά μου φίλη πίσω. Την αποζητάω την παρέα της, με κάνει να νιώθω ασφάλεια. Θέλω να παίξουμε ξανά μαξιλαροπόλεμο τα άγρια χαράματα, να κρυφτούμε κάτω από το πάπλωμα και να πούμε τρομακτικές ιστορίες, να πάμε στο χριστιουγεννιάτικο πανηγύρι και να ανέβουμε στο καρουζέλ. Θέλω να σχεδιάσουμε κι άλλη φάρσα για τις αδερφές μας, θέλω να πάρουμε από δύο μπάλες παγωτό με περίεργες γεύσεις και να τις ανακατέψουμε, θέλω να φτιάξουμε κολιέ από χάντρες, όπως παλιά. Θέλω να αγοράσουμε πολλά πολλά πατατάκια, σοκολάτες και σοκοφρέτες, να κάτσουμε στο κρεββάτι σου και να τα φάμε, θέλω να ανταλλάξουμε διαγωνίσματα, θέλω να φτιάξουμε στεφάνια από λουλούδια, όπως παλιά. Θέλω να προσπαθώ με όλο μου το είναι να σε κάνω να γελάσεις και θέλω να σε δω να γελάς εξαιτίας μου και όχι εναντίον μου, όπως παλιά.
Ξέρεις τι; Δεν περίμενα ποτέ πως θα τα στερηθώ όλα αυτά.

Μα δεν θέλω τη παλιά μου φίλη πίσω. Γιατί πάει, χάθηκε. Επέτρεψε στον εαυτό της να προσαρμοστεί στα στερεότυπα που έχουν θέσει οι άλλοι, δεν ήταν αρκετά δυνατή για να συνεχίσει να ζει όπως εκείνη ήθελε. Δεν με εμπιστευόταν αρκετά για να μου μιλήσει ξεκάθαρα, με έβλεπε ανταγωνιστικά. Δεν μπορώ άλλο κοντά σου, πνίγομαι. Κολλάω στα χρόνια που περάσαμε μαζί. Όμορφα χρόνια, έντονα. Κανείς δεν είπε ποτέ πως μια φιλία διατηρείται εύκολα και όταν χαλάει σίγουρα δεν είναι μονόπλευρο λάθος. Οποιοσδήποτε το υποστηρίζει, κρύβεται πίσω από τις ίδιες του τις λέξεις και θα τον συμβούλευα να παραμερίσει για λίγο τις παρωπίδες. Να μου εξηγήσεις γιατί μία σχέση μοναδική πνίγεται σε ωκεανούς, που 'ναι για ανθρώπους δειλούς. Νόμιζα εσύ δεν θ' ανήκεις σ' αυτούς. Παίζουμε κυνηγητό. Ποτέ δεν μου άρεσε ιδιαίτερα το κυνηγητό, αν και ήμουν καλή, ήμουν γρήγορη. Οι παγασπονδίες έδιναν κι έπαιρναν. Έτρεχες να φύγεις μακριά από κάποιον που δεν ήθελε πραγματικά να σε πιάσει, αυτό που ήθελε ήταν να φύγει από τη δυσμενότερη θέση. Κυνηγητό παίζουμε και τώρα, μόνο που δεν ξέρω γιατί προσπαθούμε να αποφύγουμε η μία την άλλη. Κουράστηκα, λαχάνιασα, φτάνει.

εγώ όλα τα βαρέθηκα, 

σιχάθηκα πώς να το πω.

 Αντίο σου λέω, αντίο. Ό,τι μου φαίνεται σωστότερο για μένα. 
Πάει. Αυτό ήταν.Χάθηκε η ζωή μου φίλε μέσα σε κίτρινους ανθρώπους βρώμικα τζάμια κι ανιστόρητους συμβιβασμούς. Άρχισα να γέρνω σαν εκείνη την ιτιούλα που σου'χα δείξει στη στροφή του δρόμου. Και δεν είναι που θέλω να ζήσω. Είναι το γαμώτο που δεν έζησα. Και ούτε που θα σε ξαναδώ.
Συγγνώμη, ειλικρινά. Μα απλά δεν μπορώ άλλο. Σόου call me a slut, call me a whore. Call me annoying, call me a bore. Call me whatever the hell you adore, cause I don't care anymore. KISSES, LOVE.

Γιατί στη τελική, ο πιο πλούσιος είναι μόνο ο αέρας..

εκεί πετάμε λεφτά, λόγια, ελπίδες, όνειρα, αγάπες..