Ακολουθώντας το παράδειγμα της Μαρίας από κάτω, ήρθα να γράψω κι εγώ τα νέα μου, και όπως κι αυτή, κι εγώ για συναυλία θα γράψω :Ρ
ΠΗΓΑ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ.
Και γιατί τέτοια χαρά, θα μου πείτε? Γιατί εδώ στην Τρίπολη, ακόμα και το καλοκαίρι δεν γίνονται πολλές συναυλίες, και ακόμα και αυτές που γίνονται, δεν είναι γνωστών τραγουδιστών. Και ήρθε ο Χατζηγιάννης. Δεν είμαι και η τεράστια φαν, αλλά δεν γίνεται να μην ξέρεις κάποια τραγούδια του, όπως και να το κάνουμε, και μιας και ήταν και σημαντικό γεγονός για την πόλη μας, πήρα μια φίλη μου και πήγαμε.
Βέβαια, εγώ είχα κάνει μεγάλα σχέδια. Να βάλω τα πιο φανταχτερά μου ρούχα, και κρεμαστά σκουλαρίκια και να πάω το πρωί να πάρω καινούρια παπούτσια και να αφήσω τα μαλλιά κάτω. Χα. Φόρεσα βερμούδα, κοντομάνικο μπλουζάκι, τα λερωμένα μου σταράκια, δεν μπήκα καν στον κόπο να αλλάξω σκουλαρίκια, έπιασα τα μαλλιά αλογοουρά όπως πάντα και τελευταία στιγμή έβγαλα και το λιπ-γκλος, γιατί απλούστατα, αυτή δεν ήμουν εγώ.
Μπήκα στο αμάξι της μάνας μου (η όποια θα ερχόταν μαζί μας στην συναυλία, με την υπόσχεση πως δεν θα κάτσει μαζί μας), περάσαμε να πάρουμε την φίλη μου και ξεκινήσαμε. Φτάσαμε, δώσαμε τα εισιτήρια μας και πήγαμε να βρούμε θέσεις. Και με το που μπήκαμε στον χώρο μπροστά από την σκηνή έμεινα. Καταρχήν, για δεδομένα Τρίπολης, είχε πολύ κόσμο. Και γιατί επίσης, ήξερα τόσο κόσμο :Ρ Μετά πέσαμε πάνω και σε δύο φίλες μας, οπότε μεγάλωσε η παρέα μας.
Τα εισιτήρια και οι αφίσες έλεγαν πως η συναυλία θα άρχιζε στις 9:30 και περιέργως δεν μας έστησαν πολύ. Στις 9:40 βγήκε η Βαλάντω (αυτή που νίκησε το πρώτο greek idol καλέ :Ρ) με την φωνάρα της και τραγούδησε Set Fire to the Rain. Εάν ξεκινάς με Adele, πως γίνεται να μην πάει καλά η βραδιά?
Σε κανένα δεκάλεπτο βγήκε και ο Χατζηγιάννης, και φανταστείτε πως κάναμε όλα τα φάνγκερλς από κάτω :Ρ Είπε ένα τραγούδι που για να σας πω την αλήθεια δεν το ήξερα, μπαλάντα ήταν πάντως, αλλά μετά δεν μπορώ να πω, άρχισε τις επιτυχίες. Ξελαριγγιαστήκαμε, τα γόνατα μας μας πεθάνανε, τα χέρια δεν κατέβαιναν και γενικά ήταν υπέροχα.
Highlights: Το τραγούδι Ό,τι Θες, από τους Βασιλιάδες, το πρώτο χορευτικό που είπε, η πρώτη φορά που αρχίσαμε να χοροπηδάμε.
Χέρια Ψηλά. Γύρω στις 4.000 κόσμο πρέπει να είχε, όλοι είχαν τα χέρια τους σηκωμένα και τραγούδαγαν.
Αν δεν κοιτάζω εσένα. Να φωνάζουμε όλοι μαζί "Εγώ εδώ, εσύ εκεί, κι η ζωή πιο πέρααααααααα".
Το παιδί της βροχής. Το οποίο το έχει γράψει ο Νίκος Γρίτσης, ο οποίος είναι Τριπολιτσιώτης και παίζει να είναι το αγαπημένο μου τραγούδι του Χατζηγιάννη.
Πλάι πλάι. Δεν ξέρω γιατί, απλώς υπήρχε πολύ ωραία ατμόσφαιρα.
Παρ' τα όλα δικά σου. Απλά υπέροχο.
Δεν φεύγω. Καψουροτράγουδο :Ρ
Και φυσικά ο Βυθός. Είχαμε κάτι κόκκινα λαμπάκια, και παρόλα αυτά σηκώθηκαν αναπτήρες.
Μετά γύρισα σπίτι και ξεράθηκα στον ύπνο με τις καλύτερες εντυπώσεις :Ρ
ΠΗΓΑ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ.
Και γιατί τέτοια χαρά, θα μου πείτε? Γιατί εδώ στην Τρίπολη, ακόμα και το καλοκαίρι δεν γίνονται πολλές συναυλίες, και ακόμα και αυτές που γίνονται, δεν είναι γνωστών τραγουδιστών. Και ήρθε ο Χατζηγιάννης. Δεν είμαι και η τεράστια φαν, αλλά δεν γίνεται να μην ξέρεις κάποια τραγούδια του, όπως και να το κάνουμε, και μιας και ήταν και σημαντικό γεγονός για την πόλη μας, πήρα μια φίλη μου και πήγαμε.
Βέβαια, εγώ είχα κάνει μεγάλα σχέδια. Να βάλω τα πιο φανταχτερά μου ρούχα, και κρεμαστά σκουλαρίκια και να πάω το πρωί να πάρω καινούρια παπούτσια και να αφήσω τα μαλλιά κάτω. Χα. Φόρεσα βερμούδα, κοντομάνικο μπλουζάκι, τα λερωμένα μου σταράκια, δεν μπήκα καν στον κόπο να αλλάξω σκουλαρίκια, έπιασα τα μαλλιά αλογοουρά όπως πάντα και τελευταία στιγμή έβγαλα και το λιπ-γκλος, γιατί απλούστατα, αυτή δεν ήμουν εγώ.
Μπήκα στο αμάξι της μάνας μου (η όποια θα ερχόταν μαζί μας στην συναυλία, με την υπόσχεση πως δεν θα κάτσει μαζί μας), περάσαμε να πάρουμε την φίλη μου και ξεκινήσαμε. Φτάσαμε, δώσαμε τα εισιτήρια μας και πήγαμε να βρούμε θέσεις. Και με το που μπήκαμε στον χώρο μπροστά από την σκηνή έμεινα. Καταρχήν, για δεδομένα Τρίπολης, είχε πολύ κόσμο. Και γιατί επίσης, ήξερα τόσο κόσμο :Ρ Μετά πέσαμε πάνω και σε δύο φίλες μας, οπότε μεγάλωσε η παρέα μας.
Τα εισιτήρια και οι αφίσες έλεγαν πως η συναυλία θα άρχιζε στις 9:30 και περιέργως δεν μας έστησαν πολύ. Στις 9:40 βγήκε η Βαλάντω (αυτή που νίκησε το πρώτο greek idol καλέ :Ρ) με την φωνάρα της και τραγούδησε Set Fire to the Rain. Εάν ξεκινάς με Adele, πως γίνεται να μην πάει καλά η βραδιά?
Σε κανένα δεκάλεπτο βγήκε και ο Χατζηγιάννης, και φανταστείτε πως κάναμε όλα τα φάνγκερλς από κάτω :Ρ Είπε ένα τραγούδι που για να σας πω την αλήθεια δεν το ήξερα, μπαλάντα ήταν πάντως, αλλά μετά δεν μπορώ να πω, άρχισε τις επιτυχίες. Ξελαριγγιαστήκαμε, τα γόνατα μας μας πεθάνανε, τα χέρια δεν κατέβαιναν και γενικά ήταν υπέροχα.
Highlights: Το τραγούδι Ό,τι Θες, από τους Βασιλιάδες, το πρώτο χορευτικό που είπε, η πρώτη φορά που αρχίσαμε να χοροπηδάμε.
Χέρια Ψηλά. Γύρω στις 4.000 κόσμο πρέπει να είχε, όλοι είχαν τα χέρια τους σηκωμένα και τραγούδαγαν.
Αν δεν κοιτάζω εσένα. Να φωνάζουμε όλοι μαζί "Εγώ εδώ, εσύ εκεί, κι η ζωή πιο πέρααααααααα".
Το παιδί της βροχής. Το οποίο το έχει γράψει ο Νίκος Γρίτσης, ο οποίος είναι Τριπολιτσιώτης και παίζει να είναι το αγαπημένο μου τραγούδι του Χατζηγιάννη.
Πλάι πλάι. Δεν ξέρω γιατί, απλώς υπήρχε πολύ ωραία ατμόσφαιρα.
Παρ' τα όλα δικά σου. Απλά υπέροχο.
Δεν φεύγω. Καψουροτράγουδο :Ρ
Και φυσικά ο Βυθός. Είχαμε κάτι κόκκινα λαμπάκια, και παρόλα αυτά σηκώθηκαν αναπτήρες.
Μετά γύρισα σπίτι και ξεράθηκα στον ύπνο με τις καλύτερες εντυπώσεις :Ρ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου