Το 2001,όταν ήμουν μόλις 5 χρονών, έπιασα στα χέρια μου το πρώτο βιβλίο του Χάρι Πότερ, φυσικά χωρίς ακόμα να μπορώ να το διαβάσω. Μου το είχε φέρει μια οικογενειακή μας φίλη, λέγοντάς μου "Είναι μαγικό. Θα σου αλλάξει τη ζωή." Ούτε που φανταζόμουν πόσο δίκιο είχε...
Μου διάβαζε ένα κεφάλαιο κάθε βράδυ, και εγώ μαγευόμουν όλο και περισσότερο. Δεν πέρασε ούτε στιγμή που να σκέφτηκα πως όλα αυτά δεν ήταν αληθινά. Για μένα, ήταν. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τη φράση "και κάθε παιδί στον κόσμο μας θα ξέρει το όνομά του!" και ένιωθα τόσο σημαντική...σκεφτόμουν πως ναι, ξέρω κι εγώ τον Χάρι Πότερ, και με αναφέρει ολόκληρο βιβλίο, έστω και έτσι!
Το επόμενο καλοκαίρι, όταν μόλις είχα τελειώσει την πρώτη δημοτικού, μου αγόρασαν το δεύτερο βιβλίο. Κοιμόμουν για βδομάδες στο κρεβάτι των γονιών μου, γιατί φοβόμουν πως θα μου επιτεθεί ο βασιλίσκος:( Εκείνο το καλοκαίρι, ήταν και η πρώτη φορά που πήγα σινεμά, στο θερινό κοντά στο σπίτι μου, και είδα ~φυσικά~ τον Χάρι Πότερ και τη Φιλοσοφική λίθο. ¨Εστω, το μισό. Η ταινία άρχιζε στις 9 το βράδυ, κι εγώ σαν μικρό παιδάκι που ήμουνα κοιμήθηκα κάπου στη μέση... μετά πρέπει να με άκουσε όλη η γειτονιά, όταν ξύπνησα στο σπίτι και συνηδειτοποίησα πως δεν είχα δει το τέλος.
Σιγά-σιγά, ο Χάρι Πότερ έγινε μέρος της ζωής μου. Πήρα τα επόμενα 4 βιβλία, είδα τις ταινίες, και κάπως έτσι φτάνουμε λίγο πριν κυκλοφορήσει το 7ο και τελευταίο βιβλίο στην Ελλάδα... Η θεία μου, που είχε βιβλιοπωλείο, είχε μόλις παραλάβει μια κούτα με αντίτυπα,μαζί με μια σημείωση που έγραφε πως απαγορεύεται αυστηρά η πώλησή τους πριν την επίσημη ημερομηνία κυκλοφορίας. "Απαγορεύεται να τα πουλήσω, όχι όμως και να τα χαρίσω..." μου είπε η θεία μου στο τηλέφωνο, και 4 μέρες πριν την ημέρα κυκλοφορίας, κρατούσα στα χέρια μου το πολυπόθητο τελευταίο βιβλίο... Μια μέρα πριν κυκλοφορήσει, το είχα τελειώσει, και σκεφτόμουν όλους αυτούς που δεν το είχαν καν ανοίξει ακόμα...που δεν ήξεραν τι θα συμβεί....Διάβαζα και ξαναδιάβαζα συγκεκριμένα κομμάτια, και σκεφτόμουν πως είμαι η μόνη στην Ελλάδα που ξέρει το τέλος...(Οκ, σίγουρα δεν ήμουν, αλλά δεν πειράζει:Ρ).
Και τότε, στις 5 Αυγούστου του 2010, 9 χρόνια μετά την πρώτη μου συνάντηση με τον Χάρι, πάλι τηλέφωνο από τη θεία, που είχε μόλις διαβάσει σε μια εφημερίδα ένα αφιέρωμα για "το καλύτερο ελληνικό φόρουμ", ονόματι HarryWorld...Την ίδια εκείνη μέρα πάτησα το register, και δεν το μετάνιωσα ποτέ. Στην αρχή χάθηκα, αλλά σιγά-σιγά άρχισα να το μαθαίνω, να το αγαπώ, και από τις αρχές του 2011 δεν έχει περάσει σχεδόν μέρα που να μην μπω. Στο φόρουμ αυτό, γνώρισα και άλλα άτομα το ίδιο κολλημένα με τον Χάρι Πότερ όπως εγώ, έκανα φίλους, τους μοναδικούς αληθινούς φίλους που έχω...
Και πλέον μπορώ να πω με σιγουριά πως ναι, ανήκω σε αυτούς που η Ρόουλινγκ και ο Χάρι Πότερ τους άλλαξαν τη ζωή.
Μου διάβαζε ένα κεφάλαιο κάθε βράδυ, και εγώ μαγευόμουν όλο και περισσότερο. Δεν πέρασε ούτε στιγμή που να σκέφτηκα πως όλα αυτά δεν ήταν αληθινά. Για μένα, ήταν. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τη φράση "και κάθε παιδί στον κόσμο μας θα ξέρει το όνομά του!" και ένιωθα τόσο σημαντική...σκεφτόμουν πως ναι, ξέρω κι εγώ τον Χάρι Πότερ, και με αναφέρει ολόκληρο βιβλίο, έστω και έτσι!
Το επόμενο καλοκαίρι, όταν μόλις είχα τελειώσει την πρώτη δημοτικού, μου αγόρασαν το δεύτερο βιβλίο. Κοιμόμουν για βδομάδες στο κρεβάτι των γονιών μου, γιατί φοβόμουν πως θα μου επιτεθεί ο βασιλίσκος:( Εκείνο το καλοκαίρι, ήταν και η πρώτη φορά που πήγα σινεμά, στο θερινό κοντά στο σπίτι μου, και είδα ~φυσικά~ τον Χάρι Πότερ και τη Φιλοσοφική λίθο. ¨Εστω, το μισό. Η ταινία άρχιζε στις 9 το βράδυ, κι εγώ σαν μικρό παιδάκι που ήμουνα κοιμήθηκα κάπου στη μέση... μετά πρέπει να με άκουσε όλη η γειτονιά, όταν ξύπνησα στο σπίτι και συνηδειτοποίησα πως δεν είχα δει το τέλος.
Σιγά-σιγά, ο Χάρι Πότερ έγινε μέρος της ζωής μου. Πήρα τα επόμενα 4 βιβλία, είδα τις ταινίες, και κάπως έτσι φτάνουμε λίγο πριν κυκλοφορήσει το 7ο και τελευταίο βιβλίο στην Ελλάδα... Η θεία μου, που είχε βιβλιοπωλείο, είχε μόλις παραλάβει μια κούτα με αντίτυπα,μαζί με μια σημείωση που έγραφε πως απαγορεύεται αυστηρά η πώλησή τους πριν την επίσημη ημερομηνία κυκλοφορίας. "Απαγορεύεται να τα πουλήσω, όχι όμως και να τα χαρίσω..." μου είπε η θεία μου στο τηλέφωνο, και 4 μέρες πριν την ημέρα κυκλοφορίας, κρατούσα στα χέρια μου το πολυπόθητο τελευταίο βιβλίο... Μια μέρα πριν κυκλοφορήσει, το είχα τελειώσει, και σκεφτόμουν όλους αυτούς που δεν το είχαν καν ανοίξει ακόμα...που δεν ήξεραν τι θα συμβεί....Διάβαζα και ξαναδιάβαζα συγκεκριμένα κομμάτια, και σκεφτόμουν πως είμαι η μόνη στην Ελλάδα που ξέρει το τέλος...(Οκ, σίγουρα δεν ήμουν, αλλά δεν πειράζει:Ρ).
Και τότε, στις 5 Αυγούστου του 2010, 9 χρόνια μετά την πρώτη μου συνάντηση με τον Χάρι, πάλι τηλέφωνο από τη θεία, που είχε μόλις διαβάσει σε μια εφημερίδα ένα αφιέρωμα για "το καλύτερο ελληνικό φόρουμ", ονόματι HarryWorld...Την ίδια εκείνη μέρα πάτησα το register, και δεν το μετάνιωσα ποτέ. Στην αρχή χάθηκα, αλλά σιγά-σιγά άρχισα να το μαθαίνω, να το αγαπώ, και από τις αρχές του 2011 δεν έχει περάσει σχεδόν μέρα που να μην μπω. Στο φόρουμ αυτό, γνώρισα και άλλα άτομα το ίδιο κολλημένα με τον Χάρι Πότερ όπως εγώ, έκανα φίλους, τους μοναδικούς αληθινούς φίλους που έχω...Και πλέον μπορώ να πω με σιγουριά πως ναι, ανήκω σε αυτούς που η Ρόουλινγκ και ο Χάρι Πότερ τους άλλαξαν τη ζωή.
2 σχόλια:
Σουγκαρμέηντ,
καλέ εσύ άρχισες να ποτερζεντιάζεις από πολύ μικρή :Ο.
ΚΑΜΑΡΙΙΙΙ ΜΟΥ *_*
Τι όμορφη ανάρτηση (:
Φιλάκια *_*
Σουγκαρμέηντ μου, μα φυσικά, τι περίμενες; Από μικρή ξεχώριζα τα καλά.:Ρ
Ευχαριστώω, φιλιά:**
Δημοσίευση σχολίου